معلمی از دانش اموزان خواست تا عجایب هفت گانه جهان را فهرست وار بنویسند.

دانش اموزان شروع به نوشتن کردند.

معلم نوشته ها را جمع اوری کرد,با انکه همه جواب ها یکی نبودند. اما بیشتر دانش اموزان به موارد زیر اشاره کرده بودند:

اهرام مصر,تاج محل,کانال پاناما,کلیسای سن پیتر,دیوار بزرگ چین و...

در میان نوشته ها کاغذ سفیدی به چشم میخورد.

معلم پرسید ((این کاغذ سفید مال چه کسی است؟))یکی از دانش اموزان  دست خود را بالا برد.

معلم پرسید :((دخترم چرا تو چیزی ننوشتی؟))

دخترک جواب داد:((عجایب موجود در جهان خیلی زیاد هستند و من نمیتوانم تصمیم بگیرم که کدام را بنویسم.))

معلم گفت:(( بسیار خوب هرچه در ذهنت هست بگو شاید بتوانم کمکت کنم!))

در این هنگام دخترک مکثی کرد و گفت((به نظر من عجایب هفتگانه جهان عبارتند از: لمس کردن. چشیدن,دیدن, شنیدن, احساس کردن, خندیدن و عشق ورزیدن.))

پس از شنیدن سخنان دخترک.کلاس در سکوتی محض فرو رفت .اری عجایب واقعی همین نعمت هایی هستند که ما انها را ساده و معمولی می انگاریم و به سادگی از کنارشان عبور میکنیم.